Rapa Nui!

De volgende stop: Paaseiland, een geisoleerd eiland midden in de grote oceaan, 6 uur verwijderd van Lima, Peru, en een nogal ongewone vakantiebestemming voor twee jonge backpackers. We kwamen aan met zonsopgang en werden meteen vriendelijk ontvangen door onze gastvrouw van de vooraf geboekte camping met twee prachtige bloemenkettingen, Pacific style. Het was 5/10 minuten rijden van het vliegveld naar de camping en in die tijd hadden we ook zo'n beetje de hele 'stad' gezien. Paaseiland is heel klein met weinig inwoners en slechts 1 stad 'Hanga Roa'. Perfect dus als je er maar 2 dagen kunt spenderen ;)

Onze camping zat pal aan het strand en we konden vanuit ons knusse tentje de zee horen, super nice! Bij aankomst leerden we twee andere backpackers kennen, Lars (Zwitser) en Daniel (Brits), met wie we het al gauw goed konden vinden en samen het eiland verkenden. Na ons gesetteld te hebben in ons tentje gingen we meteen op pad, te voet richting Orongo! We dachten het wel eventjes te wandelen, aangezien paaseiland niet zo groot is en we natuurlijk in topvorm waren na de Salkantay trek, maar uiteindelijk was het nog even zweten. Ookal lijkt paaseiland heel vlak en kaal, de 'heuvels' zijn toch best pittig te belopen en we liepen hoogstwaarschijnlijk niet volgens de snelste route... Gelukkig was de wandeling naar Orongo minstens zo mooi als de bestemming: prachtige kuststroken, oceaan zover als het oog reikt en totaal verlaten/onaangetaste natuur, geen toerist te bekennen! Eenmaal bij Orongo aangekomen konden we de indrukwekkende krater 'Rano Kau' bezichtigen en hebben we een uurtje aan de kraterrand gechilled. In de tussentijd begon de lucht te betrekken, dus keerden we weer huiswaarts.

De volgende dag waren we optimistisch! We wilden met zonsopgang de 'Moai' bij Ahu Tongariki bezichtigen en omdat we niet precies wisten waneer zonsopgang zou zijn en we nog een tijdje moesten rijden hadden we de wekker gezet om 05.15u! Nu hadden we natuurlijk zelf kunnen bedenken dat dit een 'long shot' was, aangezien wij beiden niet bepaald een goede reputatie hebben met opstaan (en we ook nog eens de nacht ervoor hadden doorgehaald op het vliegveld)... Uiteindelijk werden we om 7u gewekt door Lars en Daniel :( Arme jongens, we hadden hun zonsopgang verpest, daar voelden we ons wel erg schuldig over... Binnen 10 min waren we uit de veren en klaar om weg te gaan (we hebben beiden ruime ervaring met haasten), in de hoop nog een beetje van de zonsopgang mee te pikken. We wilden een auto huren van de camping (ong 6/7 dollar p.p. spotgoedkoop! ), en natuurlijk was de eerste auto die we kregen kapot... Nog meer vertraging dus! De tweede auto was een beetje krakkemikke, maar hij reed...

Rijden in paaseiland is een ervaring op zich: de wegen buiten Hanga Roa zijn zo slecht, dat iedereen flink door elkaar wordt geschud. Chauffeurs werden afgewisseld: rebecca begon sterk, maar werd na een tijdje nogal overenthousiast op de bobbels waardoor Lars z'n hoofd aan t plafond stootte, en Annelies negeerde een stopbord ('t was in het Frans...). Gelukkig hadden we 1 ervaren chauffeur bij ons, Lars, die ons even liet zien hoe het ook kan.

Gedurende de hele dag hebben het eiland 2/3 keer rondgereden (jaja, zo klein is paaseiland) en alle Moai hotspots van 't eiland bezocht. Zonsopgang bij Ahu Tongariki hadden we net aan gemist, maar de vroege ochtend leverde gelukkig nog steeds mooie foto's ;) Om 9 uur stonden we bij de ingang van Ranu Raraku, een vulkanische krater met 397 Moai. Het park werd net aan geopend toen wij aan kwamen rijden, dus wij konden als allereersten de krater beklimmen :) Dit was superindrukwekkend! We liepen tussen honderden Moai, zo dichtbij dat je ze kon aanraken, en gedurende het eerste half uur waren er geen andere toeristen/mensen te bekennen! Op onze weg naar beneden van de rand van de krater zagen we een bordje 'verboden te lopen voorbij dit punt', hehe, tis maar goed dat we dit bord achteraf zagen :P Blijkbaar mocht je helemaal niet zo dicht langs de Moai lopen, maar wij zijn ermee weggekomen omdat t park toen nog helemaal verlaten was. Tip voor toekomstige gegadigden! :)

Omdat we de zonsopgang hadden gemist wilden we toch op z'n minst zonsondergang meepikken op Ahu Tahai. Onze vlucht vertok om 22u en zonsondergang was na negenen => eerst bagage inchecken dus en daarna racen naar het vliegveld! Lars en Daniel waren zo aardig om ons even met de gehuurde auto bij het vliegveld af te zetten ;) Eind goed al goed: zonsondergang gezien, vliegtuig gehaald en klaar voor onze nieuwe bestemming: Nieuw-Zeeland!