van Trinidad tot Cusco!

We zijn in Cusco!!! Maar we lopen wel nog achter met ons verhaal over de laatste 2 weken Cuba dus daar gaan we eerst over vertellen. We waren geeindigd in Santiago waar vandaan we op maandag ochtend vroeg richting Quamaguey gingen voor een half dagje en in de zelfde nachts met de bus naar Trinidad reden. Aan Quamaguey gaan we niet te veel woorden verspillen want er was niks bijzonders aan, lage huisjes en een paar pleintjes die niet veel voorstelden. Er ontstond s avonds een stress momentje toen we weer naar huis wilden en we het adres kwijt waren van de casa particular waar we onze baggage hadden achtergelaten. Rebecca had een visite kaartje meegekregen maar die bleek nog in haar paspoort in dat huis te zitten. We konden het straatje in het donker niet vinden (alles leek op mekaar en het was afgelegen en pikzwart in de steegjes), dus we besloten een fiets taxichauffeur naar onze gastvrouw ´Eleonor´ te vragen. Hij kende geen Eleonor, alleen een Elena, maar aagezien we twee radeloze meiden waren besloot hij samen met ons op zoek te gaan naar ene Eleonor. Op de fiets, straatje in straatje uit, aanbellen bij een Cubaanse om te vragen of ze een Eleonor kenden (die weer belde naar de locale roddeltante), maar zonder success… alleen een Elena was bekend. Uiteindelijk hebben we naar onze gastvrouw van Santiago gebeld ´Martica´ om te vragen wat het adres ookal weer was (zij had ons doorverwezen naar dit adres), en wat bleek? Onze gastvrouw heette Elena! Dit was weer een hoog staaltje van het duo R&A. Gelukkig kwam uiteindelijk alles op z´n pootjes terecht en konden we die nacht nog door naar Trinidad.

Om 06.30u (dinsdag 2/10) kwamen we aan in Trinidad en werden we opgehaald door onze gastheer. We waren zo kapot van het nachtreizen dat we onze eerste dag knock out waren tot een uur of 4. Rond een uur of 5 waren we eindelijk productief en begaven we ons richting het centrum van het stadje. Trinidad is een schattig stadje, veel rustiger en kleiner dan we tot nu toe hebben gezien. We hadden gehoord dat je hier met name heel mooi kunt wandelen in de buurt (topes de collantes), dus we gingen snel op zoek naar de mogelijkheden. Uiteindelijk waren er twee opties: of met Cubatur een stukje met de jeep waarna de rest wandelen, of te paard (geregeld via onze gastheer) het gebied verkennen. Gezien de afwezigheid van onze wandelschoenen besloten we voor de tweede optie te gaan (deze was ook een stuk goedkoper). Helaas, wedermaal door de vele regenval (het regende bijna elke middag), werd onze tocht afgeblazen. Zonder ervaring te paard de bergen in gaan, met een gladde/modderige ondergrond was wrs niet zo´n goed idee... Tot nu toe zat het dus nog niet echt mee met de natuur/wandelambities :( In plaats daarvan vulden we onze dagen met overdag wandelen door het stadje, suikerplantages bewonderen vanuit Torre Iznaga en relaxen op ´t strand (ancón, t mooiste strand dat we tot nu toe in Cuba hadden gezien) en ´s avonds lekker uit eten & luisteren naar muziek bij de trappen vd casa de la musica. Op de nacht van Rebecca´s verjaardag besloten we naar ayala te gaan, een populaire club in Trinidad met de coolste locatie ooit: een grot!! De weg erheen was nog wel spannend. Het was als toerist aanbevolen om een taxi te nemen, maar volgens een paar locals was het heel dichtbij en konden we ook prima lopen, dus gingen we lopen! Al snel kwamen we in steeds donkerdere en verlaten steegjes, dus we begonnen een beetje paranoide te worden met z´n tweetjes. We durfden niet langs een groep jongeren te lopen en trokken ons weer terug het straatje in (heel subtiel). Uiteindelijk keken we daardoor net te laat op ons klokje 00.04u... arme Rebecca, hadden we in onze melige bui de start van haar verjaardag gemist... Annelies probeerde´t goed te maken door luidkeels ´lang zal ze leven´ te zingen en haar te feliciteren. Gelukkig kwam er vlak daarna een groepje van 3 langs waar we ons bij aansloten om langs het groepje hangjongeren te sneaken en konden we onze tocht richting ayala vervolgen. Na een paar vage zandweggetjes omhoog zagen we dn eindelijk het spanddoek met ´Ayala´! Het zag er super krot uit van boven, je kon echt niet zien dat er een club was, maar zodra je eenmaal naar beneden keek zag je de ingang van een super grote grot! Voor slecht 3 CUC entree inclusief consumptie mochten we naar binnen en het ws echt super vet! Druppels vielen letterijk van het plafond en het was super mooi. We werden ook nog eens verrast met een optreden van mannen, gekleed in bosjesmanoutfits, die tafels en mensen droegen met hun tanden, met vuur jongleerden, dansten en glas aten. Na het optreden gingen we voor de eerste keer in Cuba los op de muziek en rond een uur of 3 vonden we het welletjes, omdat we de volgende dag weer naar Havana zouden vetrekken. We namen een taxi terug (beter toch maar niet ´s nachts alleen naar huis te lopen). Rebecca was een beetje bijdehand, dus uiteindelijk mocht zij rijden van de taxichauffeur. Annelies eerst licht in shock, want ze had Rebecca nog nooit achter het stuur gezien en was er even van overtuigd dat Rebecca helemaal niet kon rijden :p Gelukkig reed Rebecca als een pro naar onze casa particular. De volgende dag vertrokken we rond 08.30u in een minibusje richting Havana, met 4 andere toeristen (20 CUC ipv 25 CUC met Viazul, het toeristenbusbedrijf), geregeld via de taxichauffeur van onze casa particular.

Vrijdag stond in het thema van Rebecca´s verjaardag. Wegens miscommunicatie gingen de plannen met Alexis helaas niet meer door, dus in plaats daarvan gingen we op jacht naar taart! In Santiago en Trinidad hadden we super moie taarten gezien, dus we dachten dat we er in Havana wel één zouden kunnen scoren. Niet dus... Na veel navragen en slenteren vonden we kleine gebakjes (best wel ranzig/misselijkmakend), maar omdat het Rebecca´s verjaardag was moesten we er wel 6 inslaan! De rest van de dag wisten we nog meer vette happen nar binnen te werken: churro´s, malta (super zoet bier) en ranzige pizza (we waren zelf licht uitgeschoten met de zout...). ´s Avonds zouden we in eerste instantie bij Jenny slapen (onze gastvrouw van onze eerste week in Havana), maar omdat we absoluut niet bij die vervelende vrouw Rebecca´s verjaardag wilden vieren besloten we in het enige hostel in Cuba te overnachten: Rolando´s backpacker (we hadden de dag ervoor al met Jenny besproken dat we zaterdag ipv vrijdag bij haar zouden overnachten). Het hostel (waarover we hadden gehoord via Benjamin, de Zweed in Santiogo), was erg relaxed. We deelden een kamer met twee meiden, en we hadden alle benodigde voorzieningen en zelf een barretje op een terras. ´s Avonds gingen we gezellig op het terras zitten waar we aan de praat raakten met de andere toeristen. Opvallende samenstelling trwns: 7 Nederlanders (waaronder wij), 3 Australiërs en een stuk of 6 Israelïers. Dat was het op nog één Zuid-Afrikaan na. Nadat het barretje dicht ging gingen we samen uit naar casa de la musica. Het was gezellig met de groep, maar het uitgaan stelde niet veel voor: 10 CUC entree en alleen maar super snelle salsa muziek. We hadden wel al de nodige contacten gelegd in Australië: een potentiële slaapplaats in Sydney, een mooi strandje vlak onder Sydney en nog wat emailadressen voor tips, altijd handig ;) Zaterdag stelden we onze trip naar Jenny erg lang uit. Uiteindelijk kwamen we pas rond een uur of half 9 bij haar aan, waarna bleek dat ze onze kamer al had verhuurd! Zij was duidelijk al gepikeerd toen we aankwamen want haar dochter deed open en Jenny liet ons 5minuten wachten terwijl ze gewoon in de keuken rond zat te scharrelen. Zij had ons namelijk voor alle steden waar we heen gingen een casa particular aangeraden en wij zijn uiteindelijk maar naar 1tje geweest (voor doorverwijzen van toeristen krijgt ze een commissie van 5 dollar per nacht bij dat adres) en bovendien wilde ze dat we 100CUC van een vriendin zouden meenemen uit Trinidad wat we ook niet gedaan hebben. In ieder geval was ze vrij bot toen ze naar ons toe kwam en zei ze dat we niet konden verwachten dat ze haar kamer zou vrijhouden als andere toeristen al eerder zouden komen. Rebecca ging flink met haar in discussie en het kwam er op neer dat we voor weer 30CUC bij een kennis terecht konden. Wij wisten dat dat voor haar de idiale situatie zou zijn qua inkomsten dus we besloten uit boosheid om zelf in de buurt naar iets op zoek te gaan. Zij keek stomverbaasd toen we weigerden om bij haar contact persoon te slapen en de volgende 20 minuten die wij nodig hadden om spullen in te pakken (die we eerder bij haar hadden achtergelaten) zaten zij en haar dochter ons in stilte aan te staren, hele rare mensen! Na wat na gevraag bij taxi chauffeurs en een paar mislukte pogingen, besloten we nog bij een laatste casa particular in die buurt aan te bellen. Gelukkig was dit een hele fijne plek, de meest luxe kamer die we tot dan toe hadden gezien (en voor 5 minder dan bij die Jenny)!

De volgende ochtend moesten we heel vroeg op om de bus naar Viñales te pakken. Daar kwamen we na 3,5 uurtje rijden aan en bij het uitstappen werden we belaagd door vrouwtjes die ons een casa particular wilden aan smeren. We hadden al een adresje op het oog (ook door de toeristen in santiago aangeraden) dus konden daar rechtstreeks naar toe lopen. Het viel ons al snel op dat de huizen in Viñales net kleine losstaande vilaatjes waren, super mooi en verzorgd. Ons huisje was ook mooi en er liepen iets van 3 hulpen rond, het was wel duidelijk dat de eigenaresse redelijk welvarend was. Aangezien we nog de hele middag hadden en het weer meezat besloten we meteen de 2 na grootste grot van zuid amerika (santa tomas) te gaan bezichtigen. Deze was wel wat verder weg maar scheen niet zo toeristisch te zijn. We reden er met de taxi heen en stopten voor een klein huisje midden in het groen. We zouden rondgeleid worden door een pasgetrouwde gids en zijn vrouw (die ook voor t eerst in die/een grot ging en wel een helm kreeg plus onverdeelde aandacht van hem). We moesten een heel stuk door de bush bush omhoog om daarna in de grot (die 8 verdiepingen telde) af te kunnen dalen. Het was meteen best stijl en we probeerden koortsachtig/gespannen op te vangen wat voor wijze raad de gids had voor zijn vrouw, zoals nooit 2 ledematen tegelijk verplaatsen, dus altijd 3 punten zekeren en op je kont gaan zitten als je anders denkt uit te glijden. Gelukkig was dat 1 vd pittigste stukjes, en zo kregen we een introductie in de speleologie. De grot was heel indrukwekkend en nog helemaal in originele staat (dus geen verlichting of paatjes). Na 2uurtjes stonden we weer buiten en gingen we weer richting huis voor een uitgebreid avond maal. Heel lekker maar tipte nog steeds niet aan Martica´s kookkunsten in Santiago. De volgende ochtend zouden we met de taxi chauffeur als gids een 5uurse wandeltocht maken door 2 valleien. In verband met de hitte wilden we om 7.30 vertrekken.

Natuurlijk zijn wij weer door onze wekker geslapen en stonden we uiteindelijk pas om 8uur klaar. Nog steeds wel een mooie tijd want het was rustig op de paden en er hing een beetje nevel over het landschap. De paden waren deels erg modderig en de kleur van de aarde was super rood. De omgeving was schitterend door de hoge kalkbergen en het groen erom heen. We kwamen halverwege bij een tabak boertje terecht die ons een drankje aanbood (annelies had er 1 uit een cocusnoot en rebecca van versgeperst suikerriet) en daarbij het productieproces van sigaren uitlegde. De zone in Viñales (vuelta baja) blijkt de beste tabak te produceren en de sterkte hangt af van de type bladeren per plant. Hoe hoger de bladeren hoe sterker de smaak (dus Cohiba is bijv vd bovenste bladeren en romeo&jullieta van de laagste). Daarna worden de bladeren gedroogd en gefermenteerd (met water bespoten wat daarna weer eruit verdampt), dit proces kan tot 3 jaar duren. Alle sigaren worden met de hand gemaakt dus er gaat ongelofelijk veel werk in zitten. De boeren mogen maar 10% van hun oogst houden voor eigen verkoop en de rest wordt voor een laag prijsje door de staat overgekocht. Zo werkt Cuba!
In de middag werd het wel erg warm dus na de tocht besloten we om naar een hotel met zwembad te gaan wat ook een mooi uitzicht had. We hebben even kunnen genieten maar na 1,5uur begon het keihard te regenen. Toen we thuis kwamen moesten we helaas nog al onze spullen inpakken omdat er problemen met de leidingen in de badkamer waren en de hele vloer eruit moest. De volgende middag zouden we bij de dochter vd gastvrouw overnachten. Daar kwam nog eens boven op dat we ook 2,5uur bezig waren met kleding wassen. Vermoeiend dagje! ´s Avonds zijn we nog naar een restaurantje "el olivo" geweest waar we een hele kleine portie kregen voor ons gevoel; we hebben van de weken daarvoor waarschijnlijk gewoon een te grote maag gekregen!

Ons ene laatste dagje in Viñales stond een 4,5uurse paardrijtocht op het programma. Voor ons allebei de eerste keer en het viel reuze mee! Onze gids Carlos (36jaar) was een romanticus dus Rebecca heeft daar lange filosofische gesprekken over de liefde (en goede relaties) mee gevoerd en Annelies een poging tot liefde ondervonden. Die dag was het subtiel maar de volgende dag niet meer :P We hebben een mooie tocht door een andere vallei gemaakt en een stukje in de bergen gereden. Rebecca had een volgzaam paard dus kon een paar keer in galop rijden maar die van Annelies had er minder zin in (gids zei omdat het een slim paard is en niet meer werk wil leveren dan nodig is). Maar een super gave ervaring! ´s Middags waagden we ons nog aan, ieder 1uur privé, cubaanse salsa les wat we allebei erg leuk vonden. De leraar (40+ en aardig gay overkomend) was erg soepeltjes in de heupen wat tot hilarische demonstraties leidde. Rebecca begon heftige steken in haar kuiten te krijgen in de loop van de middag en we voelden allebei wel spierpijn in de dijbenen opkomen. De volgende dag zouden we nog 1,5uur een lesje paardrijden nemen maar Rebecca zag er van af ivm eng aanvoelende kuiten. Annlies twijfelde nog wel of ze alleen wilde gaan omdat hij een behoorlijke charmeur was en ze meer avances verwachtte aangezien ze geen normaal gesprek konden voeren en dat ruimte zou geven voor complimenten en handkussen. Ze is er toch voor gegaan en dt heeft naast de kussen op de hand ook nog een paar mooie galop momenten opgeleverd ;) Voordat we de bus terug naar Havana pakten in de middag hebben we op het hoofd pleintje nog geluncht en een piña colada gedronken (in viñales krijg je echt de lekkerste!! romig en ook met kaneel erop). Toen we in de bus zaten vonden we het jammer dat we daar al weer weg moesten, we hadden daar nog gerust een weekje willen zitten.

De volgende dag gingen we al richting Peru! Wel pas ´s Avonds dus we hebben overdag nog met Alexis afgesproken om naar een mooie begraafplaats te gaan en zijn toen via zijn huis, om zn kinderen even te onmoeten, naar het vliegveld gegaan. Het werd een lange reis (6,5uur nr lima, eindelijk vette films zoals spiderman) want in Lima moesten we van 00.00 tot 5am op het vliegveld wachten. We waren verbaasd hoe mooi en modern het daar was! Uiteindelijk kwamen we om 7uur in ons hostel aan maar we mochten pas om 13uur in het hostel dus zijn toen helemaal los gegaan op de computers aangezien we maar 2 keer kort internet hadden gehad in CUba. Het was voor ons wel extreem koud (8graden en comps staan buiten) maar we vulden de tijd ook nog met een afspraak met de reisorganisatie van onze tocht naar de Machu Picchu. In de middag regende het dus uitieindelijk niet veel gezien van Cusco. Aangezien we donderdag de nacht hadden doorgehaald waren we zo moet dat we pas om 13uur wakker werden zaterdag. Toen hebben we snel Cusco een beetje verkend en alvast wat souveniers ingeslagen op een gigantische overdekte markt. ´s Avonds hadden we een afspraak met onze gids voor de trektocht en daaruit bleek dat we tot 4600meter hoogte gaan stijgen en misschien in de sneeuw gaan lopen. Daarom hebben we ook al extra warme spullen ingeslagen, lekker contrast met Cuba! Onze groep bestaat uit 11man en we hebben morgen om 4.30 afgesproken om te vertrekken. Het is inmiddels 23.30 en de spullen zijn nog niet ingepakt dus dat wordt nog een pittig 8uurs wandeltochtje morgen :P
Over een weekje zitten we alweer op paaseiland dus we zullen zien wanneer het volgende verhaal er weer komt, maar voorlopig zijn jullie wel zoet ;)

kusjes!

Annelies en Rebecca